De brug over de Geul in Hauset.
Bij het kappelletje van St. Rochus afgeslagen.
De eerste kruising van het spoorwegviaduct dant het landschap beheerst rond Moresnet.
Hier moet je niet afdonderen.
Een grensversterking tegen voormalig Duits geweld.
De kinderboerderij van een charmante camping die wij doorkruisten.
Bert geeft licht.
Wanderer! Die Natur is wie ein Tachentuch das Gott fallen leiss um uns Menchen auf Sich afmerksam zu machen.
Het traditionele bloemencorso van Hergenrath inspireert tot bijdetijdse uitingen.
Moet ik het voorzeggen, kijk goed!
Alweer een mooi stukje Geul.
Bij het Eyneburg Schloss vlijt een paard zijn hoofd op de stenen muur.
Een doorkijkje in het Schloss.
20 minuten verder weer langs de Geul, en de ons bekende grens van Moresnet bij Kelmis.
Een mooi uitzicht op de sterk meanderende Geul.
Weer onder het spoorviaduct door.
De overheersing.
Verhoudingen.
Een kappelletje.
Wij naderen de Katherinenstift.
De Stift (nonnenklooster) dus.
Nogmaals de poort bij Schallenberg.
Een aandachtige koe.
De oude spoorbrug vanuit de andere kant benaderd.
Grenspaal 938 bij Lichtenbusch.
Na al ons gezoek een tweede foto waard.
Hier ergens begint de Geul.
Dit keer de ander kant op gestart. De wandeling die volgens het boekje 18 km zou bedragen bleek bij nameting 22 km te zijn.
Om 10 uur vertrokken vanuit Hauset, de Geul gevolgd tot Moresnet en weer teruggelopen via een boog naar het zuiden. Om 16u30 waren wij terug in Hauset.