Douanepaal 1.
De eerste van de resterende Budelse douanepalen vinden we aan de weg van Budel naar Weert (destijds gelegen in het Overkwartier Gelre), aan de Meemortel, kruising Paalstraat (hier nog maar een zandweggetje).
Het wapenschild ligt verscholen in de coniferen.
Dit is de enige onverwoestbare paal waar niet mee gezeuld is.
Hij staat 2.50 m boven het maaiveld. Enige jaren geleden kreeg deze paal de gelegenheid om zijn standvastigheid te tonen. Er reed nl een auto tegenaan. De auto was total loss. De paal bleef volledig intact.

Douanepalen 2 en 3.
In oktober 1978 werden op de gemeentewerf in Budel twee oude douanepalen teruggevonden. Ze hadden ruim 10 jaar voor oud vuil onder stenen en trottoirbanden gelegen, en waren overwoekerd met onkruid.
Van beide palen zijn de onderkanten afgebroken, ze zijn in de buurt van hun oorspronkelijke standplaatsen ingemetseld.
De plaatsen, waar deze palen daadwerkelijk werden herplaatst, zijn vastgesteld in overleg met de Heemkundekring "Budel en Cranendonk".

Douanepaal 4.

Een 4e paal heeft gestaan bij de oude grensovergang van Budel- Schoot naar Hamont, ongeveer 50 meter voor het toenmalige douanekantoor. De weg, waar dit douanekantoor stond, liep vroeger van de grensweg in Budel, via de Zwarteweg in Budel-Schoot, of komende van Budel-Schoot via de Hamontweg naar Hamont. Sinds 1868 is deze grensovergang gesloten. Deze paal is in de tweede wereldoorlog verloren gegaan. De gemeente Budel heeft een goed gelukte replica laten maken, die op 25 januari 1992 is onthuld. Deze paal staat in de onmiddellijke omgeving van de oorspronkelijke standplaats aan .Met deze paal heeft de gemeente Budel het oude aantal van 5 douanepalen weer compleet.

Douanepaal 5.
De vijfde Budelse douanepaal staat precies op de grens tussen Nederland en België. Hij is te vinden tussen de gietijzeren grenspalen No’s. 173 en 174. Deze paal is nagenoeg onbeschadigd, en staat plm. 3 meter boven het maaiveld. De oorspronkelijke plaats, waar deze paal gestaan heeft, ligt plm. 30 meter in de richting van grenspaal No. 173. De verplaatsing vond plaats, omdat de juiste standplaats in het bos ligt, waardoor de paal onzichtbaar zou zijn. Hij staat nu bij een duiker in de Rioolbeek. In vroeger tijden liep hier een handelsweg van Budel naar Achel. Deze paal wordt omschreven in het in het gemeentearchief van de gemeente Hamont-Achel aanwezige "PROCES VERBAL DE I'ARBORNEMENT DE LA LIMITE ENTRE LA COMMUNE DE HAMONT (BELGIQUE) ET CELLES DE BUDEL ET LEENDE (PAYS BAS)". De omschrijving in genoemd Proces Verbaal luidt: "Une grande et ancienne borne, fourni par les Pays Bas" Met deze paal is nog al vreemd omgegaan. De gemeente heeft deze paal bij een bijzondere gelegenheid cadeau gedaan aan de gemeente Maarheeze. Laatstgenoemde gemeente plaatste deze paal aan een weg in de nabijheid van het gemeentehuis in Cranendonk. Toen de weg, waaraan deze paal stond, werd voorzien van een rijwielpad, moest de paal het veld ruimen. Dit was aanleiding om de paal weer terug te geven aan de gemeente Budel. Een en ander was mede een gevolg van de activiteiten van de Heemkundekring "Budel en Cranendonk". Deze Kring had zich al eerder beijverd, om deze paal op zijn oorspronkelijke plaats terug te krijgen. In samenwerking met voormelde Kring werd de paal op 8 mei 1981 herplaatst in zijn oude omgeving.

Tekst bij de monumentale schrikdraadversperring.
Op brutale wijze viel Duitsland in 1914 België binnen en voerde tot 1918 een verbeten strijd aan de Ijzer. Ook de plaatselijke bevolking was het slachtoffer van deze nutteloze oorlog. De grensbewoners zoals die van Hamont-Achel kregen het hard te verduren door de aanleg van een hermetische afsluiting van de grens. De Duitse bezetter wilde alk contact met het vrije Nederland beletten.
Merkwaardig genoeg vergat Duitsland in 1915 het gebied van Hamont-Achel af te sluiten. Onze gemeente kwam aldis in een niemandsland te zitten. In 1916 werd de toestand rechtgezet en werd de afsluiting tot op de grens gebracht.
In de volksmond noemde men deze gehate afsluiting de elektrische draad.
In het Hamont-Achels dialect:"den droad".
De militaire Duitse overheid installeerde vanaf april 1915 een driedubbele afsluiting bestaande uit 5 a 7 boven elkaar gespannen draden. De middelste lijn werd geladen met een elktriche hoogspanning (ongeveer 3000 volt wisselstroom). Een lijn aan de Belgische zijde en een aan de Nederlandse zijde diende als waarschuwing.
De hele grens van Voeren tot Zeeland werd aldus afgesloten en extra bewaakt door oudere Duitse militairen. De hoogspanning werd op regelmatige plaatsen geleverd door opgeëiste bedrijven. De sectie tussen Neerpelt en Bocholt werd gevoed door de elektriche centrale van de buskruitfabriek van Kaulille.
Doch onze voorouders lieten zich niet zomaar afschrikken door de draad. Velen probeerden nog steeds de grens over te gaan als spion of om zich ten dienste te stellen van geallieerde leger. Talrijk zijn echter ook de slachtoffers die letterlijk aan de draad beleven plakken.

N.B. Uit toeristisch oogpunt drukken Belgen zich uiteraard zeer beleefd en taktisch uit. Helaas was de werkelijkheid anders, de Belgen die hun leven waagden om de prikkeldraadgrens te overschrijden deden dit uit met zuiver economische oogpunt. Men denke aan de huidige "asielzoeker".
Patriottische motieven werden niet met sympathie onthaald. Nederland verzekerde haar neutraliteit door oorlogvoerenden, moffen én geällieerden, zonder onderscheid des persoons te interneren.
Het beroemdste voorbeeld is Kaizer Wilhelm II. Die mocht tot zijn dood in 1941 asiel genieten in Nederland met beperkte bewegingsvrijheid.

De Carnevalspaal van Someren.
De paal waar het meest mee gezeuld is.
- In 1662 geplaatst in de heide bij Someren-Hiede.
- In 1899 naar het Wilhelminaplein in Someren versleept ter ere van de inhuldiging van Koningin Wilhelma, dit feit werd in de paal bijgekerfd:
"HULDE AAN ONZE KONINGIN, 6 sept. 1898 GEMEENTE SOMEREN."
In de loop der jubilea zijn nog twee zijden van de paal bekerfd met:
"HULDE OPT 25^ste REGEERINGSJAAR VAN ONZE KONINGIN 6-9-23".
"HULDE OPT 40^ste REGEERINGSJAAR VAN ONZE KONINGIN 6-9-38".
Dank zij het feit dat Wilhelmina haar 50-jarig jubileum als koningin niet gehaald heeft is de vierde zijde van de paal onbekerfd gebleven.
- In de loop der volgende jaren is de paal met de regelmaat van de carnevalsviering van Someren naar Someren-Heide versleept en weer terruggevorderd totdat de paal onverplaatsbaar werd ingemetseld in het Somerse Wilhelminaplein.
- In 1994 besloot de het gemeentebestuur van Someren het Wilhelminaplein geheel te renoveren en in deze, minder koningsgezinde, tijden was er geen plaats meer voorzien voor een koninginnepaal.
- Op 11 februari 1995 nam de carnevalsvereniging de gelegenheid te baat om de paal in triomftocht naar het centrum van Someren-Heide te verslepen om hem aldaar definitief(?) te installeren als carnavalspaal.

Bron: Teksten van Co Bieze.