Herfstkleuren in Millen.
Het huis van de duivenmelker van Millen.
De eerste grenspalen boven Millen 309 bij een brug over de Rode Beek.
Verder naar het noorden restant van grenspaal 309A bij de volgende brug over de Rode Beek.
Een trots Duits monument met een verwijzing naar het meest westelijke punt van Duitsland. Grenspaal 309B.
In het veld van een Nederlandse hobby-boer de Nederlandse versie van grenspaal 309B.
Het paaltje in de heg aan de overkant van de gracht is het eigenlijke meest westelijke punt van Duitsland.
Weer terug op de Ijsstraat GP 310.
Aan de overkant van de weg een tuintje van een verwoed palenverzamelaar.
Ietsje vederop aan de Ijsstraat grenspaal 311, vanaf hier slaat de grens naar het oosten af.
Wij nemen een paadje dat paralell aan de grens loopt en stoppen bij een wegkruis.
Lunchtime om 13u00.
Na een wandeling van een dik uur, grotendeels door een drassig veld, vinden wij Grenspaal 312.
Op afstand hoopten wij dat het bord dat erbij staat een voorrangsweg aangaf.
Helaas een aanduiding voor een Naturschutzgebiet, dat konden wij wel aan de zompige ondergrond aanvoelen.
Vanaf hier gaan wij naar het zuidoosten. Na een mangrove bos doorgewaad te zijn vol prikkeldraad versperringen bereiken wij 312B een kwartiertje verderop.
Je gelooft het niet, maar dit was een grote vooruitgang van ons pad langs de grens.
Op wat modder na waren wij van het prikkeldraadmoeras af.
Wij vragen ons af wat voor zin het heeft om prikkeldraadversperringen te leggen in een bijna ontoegankelijk moeras.
Nog geen paal gemist. Grenspaal 312C.
En 312D aan de overkant van een wandelpad. Verder door het bos gestoken.
Om uit te komen bij de onlangs herstelde grenspaal 313.
Nu mogen wij een stukje over het asfalt van de Havertergrensweg lopen waar grenspaal 314 langs staat.
En grenspaal 314A.
Grenspaal 315 staat een beetje verdekt opgesteld langs de Havertergrensweg.
Dat is waarschijnlijk de reden dat deze nog niet is geveld en vervangen door het nieuwe model.
Een windmolenakker in het oosten, hier Nederland.
Nog langs de Havertergrensweg een scheefgegroeide grenspaal 316.
Bij grenspaal 316A houdt de weg op, en moeten wij een stukje door de akker heen.
Grenspaal 316B staat op de hoek van een uitloper van het bos.
Aan de overkant van het bietenveld grenspaal 316C met aan de andere kant van de weg 317.
Bij grenspaal 317 het mais ingedoken om grenspaal 317A te ontdekken.
En de onthoofde grenspaal 317B, wel nog van het oude model.
Bij grenspaal 318 nemen wij een kleine omweg over de Heugenderweg.
Om bij het grenspalenpaal 319 te komen.
Hier ontdekken wij dat wij de SLEUTEL van de auto die wij bijna bereikt hebben,NIET BIJ ONS HEBBEN.
Terugliften naar Millen dus.
Anderhalf uur later hervatten wij onze tocht bij het grenspalenpaar 320.
Doorlopend richting Spaanshuiskens het grenspalenpaar 321.
Een uurtje later, na enig zoekwerk onze tweede auto teruggevonden en Grenspaal 325 tegengekomen.
Ietsje verderop grenspaal 325a. Het is inmiddels bijna 19 uur, mijn ogen vallen dicht. De palen 322 tot 324 zijn voor de volgende keer.
Met behulp van drie auto's langs de grens wandelen.
Rond 11 uur vanaf Geleen met twee auto's vertrokken om via het stoplichten paradijs van Sittard naar het nabijgelegen Saeffelen te rijden.
In de Nederlandse buurgemeente van het Duitse Saeffelen, Spaanshuisken één auto achtergelaten om met de tweede auto samen naar ons startpunt in Millen te rijden.
Het eerste deel van onze wandeling liep vrij voorspoedig. Al snel onze eerste paal, 309 gevonden om door te lopen over de Aalterweideweg naar 309A. Vanaf hier door Duitsland gestoken om in een achtertuin, begeleid door de eigenaar, het meest westelijke punt van Duitsland vast te leggen in de vorm van grenspaal 309B. De palen 310 en 311 stonden langs de weg aan de andere kant van het huis.
Nu door het bos gelopen om via een drassige velden, min of meer, recht op grenspaal 312 te lopen. Van hieruit precies langs de grens verdergelopen door aan mangrovebos, een droog bos, de Haveltergrensweg, een bietenakker, een maisakker en vanaf 318 een stukje Heugenderweg tot grenspaal 319.
Nog een paar palen tot de auto in Spaanshuisken.
Helaas ontdekten wij nu dat de sleutel van de auto in Spaanshuisken, nog in de auto lag die in Millen stond. Pluspunt was dat wij de sleutel van de auto in Millen wel op zak hadden.
Niet getreurd, snel een lift gekregen van een derde auto naar Millen.
Onze bestuurder was een heer die in Nederland geboren was maar het grootste deel van zijn leven in Duitsland gewoond had. Toch heeft hij zijn hele leven in hetzelfde huis gewoond. Ra Ra hoe kan dat?
Met de recupereerde auto uit Millen naar grenspaal 309 gereden, om nu met twee autosleutels op zak, verder te lopen naar Spaanshuisken. In Saeffelen zijn wij nog een half uurtje verdwaasd rondgedwaald op zoek naar onze tweede auto, totdat wij ontdekten dat wij die in een andere Grenzstrasse in Spaanshuisken hadden neergezet.
Vanaf nu liep onze tocht vlekkeloos via kroeg naar huis.
Vertrek: Om 11u40 vanuit Millen.
Auto teruggevonden in Saeffelen 19u
Afstand: +- 15 km. Tijd: +- 6u.
Systeem: Drie auto's. Eén wandeling vanaf auto één, lift terug met auto twee en een wandeling van auto één naar, en een paar keer rond, auto drie.
Aperitief: Weissenbier in Selfkant.